Max von Laue หรือเต็มว่า Max Theodor Felix von Laue (เกิด 9 ต.ค. 2422, Pfaffendorf, ใกล้ Koblenz, Ger.—เสียชีวิต 23 เมษายน 2503, เบอร์ลิน, W.Ger.) ผู้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ชาวเยอรมัน ในปี 1914 สำหรับการค้นพบการเลี้ยวเบนของรังสีเอกซ์ในผลึก สิ่งนี้ทำให้นักวิทยาศาสตร์สามารถศึกษาโครงสร้างของผลึกได้ และด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่มาของฟิสิกส์สถานะของแข็ง ซึ่งเป็นสาขาที่สำคัญในการพัฒนาอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่Laue กลายเป็นศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัย Zürich ในปี 1912 Laue เป็นคนแรกที่แนะนำให้ใช้คริสตัลเพื่อทำหน้าที่เป็นตะแกรงสำหรับการเลี้ยวเบนของรังสีเอกซ์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหากลำแสงของรังสี X ผ่านผ่านคริสตัล การเลี้ยวเบน จะเกิดขึ้นและรูปแบบจะเกิดขึ้นบนจานถ่ายภาพที่วางเป็นมุมฉากกับทิศทางของ รังสี รูปแบบจะบ่งบอกถึงการจัดเรียงที่สมมาตรของอะตอมในคริสตัล (ดูรูปแบบการเลี้ยวเบนของ Laue) สิ่งนี้ได้รับการยืนยันจากการทดลองในปี 1912 โดยนักเรียนสองคนของ Laue ซึ่งทำงานภายใต้การดูแลของเขา ความสำเร็จนี้แสดงให้เห็นว่ารังสีเอกซ์เป็นรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่คล้ายกับแสง และยังให้ข้อพิสูจน์จากการทดลองว่าโครงสร้างอะตอมของผลึกมีการจัดเรียงตัวซ้ำๆ กันเป็นประจำ