ลายนิ้วมือช่วยให้ตำรวจมีหลักฐานทางกายภาพที่แข็งแกร่งมากในการมัดผู้ต้องสงสัยกับหลักฐานหรือสถานที่เกิดเหตุ ถึงกระนั้น จนกว่าจะมีการบันทึกลายนิ้วมือด้วยคอมพิวเตอร์ ยังไม่มีวิธีปฏิบัติจริงในการระบุตัวผู้ต้องสงสัยโดยอาศัยลายนิ้วมือแฝงในที่เกิดเหตุเพียงอย่างเดียว เพราะตำรวจจะไม่ทราบว่าลายพิมพ์ใดในไฟล์ (ถ้ามี) อาจตรงกับ ลายนิ้วมือ ที่ทิ้งไว้ ผู้ต้องสงสัย. สิ่งนี้เปลี่ยนไปในทศวรรษที่ 1980 เมื่อสำนักงานตำรวจแห่งชาติญี่ปุ่นได้จัดตั้งระบบปฏิบัติครั้งแรกสำหรับการจับคู่ภาพพิมพ์ทางอิเล็กทรอนิกส์ ปัจจุบัน ตำรวจในประเทศส่วนใหญ่ใช้ระบบดังกล่าว ซึ่งเรียกว่าระบบระบุลายนิ้วมืออัตโนมัติ (AFIS) เพื่อค้นหาอย่างรวดเร็วผ่านบันทึกลายนิ้วมือดิจิทัลหลายล้านรายการ ลายนิ้วมือที่ AFIS รู้จักจะถูกตรวจสอบโดยนักวิเคราะห์ลายนิ้วมือก่อนที่จะทำการระบุหรือจับคู่ในเชิงบวก