หลักการทางกายภาพพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับการขับเคลื่อนจรวดถูกกำหนดโดย Sir Isaac Newton ตามกฎการเคลื่อนที่ข้อที่สามของเขา จรวดประสบกับการเพิ่มขึ้นของโมเมนตัมตามสัดส่วนของโมเมนตัมที่พัดพาไปในไอเสียโดยที่ M คือมวลจรวด ΔvR คือความเร็วที่เพิ่มขึ้นของ ระเบิดจรวด ในช่วงเวลาสั้นๆ Δt, m° คืออัตราการปล่อยมวลในไอเสีย ve คือความเร็วไอเสียที่มีประสิทธิภาพ (เกือบเท่ากับความเร็วไอพ่นและ เทียบกับจรวด) และ F คือแรง ปริมาณ m°ve คือแรงขับดันหรือแรงผลักที่ผลิตขึ้นบนจรวดโดยการทำให้จรวดหมดแรง