วงโคจรคือโพรงกระดูกในกะโหลกศีรษะที่เป็นที่อยู่ของลูกตา (ลูกตา) กล้ามเนื้อที่เคลื่อนไหวลูกตา (กล้ามเนื้อนอกตา) ต่อมน้ำตา และเส้นเลือดและเส้นประสาทที่จำเป็นต่อการสร้างโครงสร้างเหล่านี้ พื้นที่ที่เหลืออยู่ในวงโคจรนั้นเต็มไปด้วยแผ่นไขมันที่ทำหน้าที่เป็นเบาะสำหรับดวงตาและช่วยให้โลกเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ เมื่ออายุมากขึ้น แผ่นไขมันนี้มีแนวโน้มที่จะฝ่อลงจนโลกถดถอย ทำให้ตาดูบุ๋มมากขึ้น ซึ่งมักพบในผู้สูงอายุเนื่องจากกระดูกที่แยกวงโคจรออกจากจมูกและไซนัสจมูกนั้นค่อนข้างบาง รอบดวงตา บางครั้งการติดเชื้อจึงแพร่กระจายจากไซนัสจมูกเข้าไปในรูจมูก ทำให้เนื้อเยื่อของรูจมูกบวมและตายื่นออกมา ภาวะนี้เรียกว่าออร์บิทัลเซลลูไลติส (orbital cellulitis) มีความร้ายแรงเนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่การติดเชื้ออาจแพร่กระจายเข้าไปในโพรงกะโหลกผ่านทางเส้นประสาทสมองที่ไปถึงดวงตาผ่านทางออร์บิทัลหลัง การติดเชื้อสามารถแพร่กระจายไปยังโพรงสมองได้ทางหลอดเลือดที่อยู่ภายในวงโคจร การให้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสมโดยทันทีในกรณีส่วนใหญ่จะกำจัดการติดเชื้อดังกล่าว อย่างไรก็ตามอาจจำเป็นต้องผ่าตัดระบายฝีในวงโคจร (กระเป๋าหนองที่ล้อมรอบด้วยบริเวณที่มีการอักเสบของเนื้อเยื่อ) สภาวะการอักเสบที่เป็นหมัน (ไม่ติดเชื้อ) เช่น Graves ophthalmopathy (โรคตาที่เกิดจากความผิดปกติของต่อมไทรอยด์) ก็ส่งผลต่อวงโคจรเช่นกัน