อีกชื่อหนึ่งสำหรับโรงเรียนคือ วิชญวณวร ซึ่งเป็นคำอธิบายตำแหน่งทางปรัชญามากกว่า ซึ่งก็คือความเป็นจริงที่มนุษย์รับรู้นั้นไม่มีอยู่จริง ยิ่งกว่าภาพที่พระสงฆ์เรียกขึ้นในขณะทำสมาธิ เฉพาะความรู้สึกนึกคิดที่เรามีต่อเหตุการณ์ชั่วขณะ (ธรรมะ) ที่ประกอบกันเป็นการไหลของจักรวาลเท่านั้นที่สามารถกล่าวได้ว่ามีอยู่จริง อย่างไรก็ตาม สติสัมปชัญญะยังเห็นชัดในสิ่งที่เรียกว่าเหตุการณ์ไม่จริงเหล่านี้แบบแผนต่อเนื่องและสม่ำเสมอ เพื่ออธิบายระเบียบนี้ซึ่งมีเพียงความโกลาหลเท่านั้นที่จะครอบงำได้จริงๆ โยคะ โรงเรียนได้พัฒนาหลักการของอาละยา-วิจณานะ หรือ "จิตสำนึกในคลัง" การรับรู้ความรู้สึกถูกสั่งอย่างสอดคล้องกันและสม่ำเสมอโดยกลุ่มของจิตสำนึก ซึ่งเราไม่รู้ตัว ความประทับใจทางประสาทสัมผัสทำให้เกิดโครงร่างบางอย่าง (สังสารวัฏ) ในจิตไร้สำนึกนี้ซึ่ง "น้ำหอม" จะแสดงออกมาในภายหลังเพื่อให้ปรากฏอย่างสม่ำเสมอและสม่ำเสมอ สิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดมีจิตสำนึกในการจัดเก็บนี้ ซึ่งจะกลายเป็นจิตสำนึกร่วมชนิดหนึ่งที่สั่งการรับรู้ของมนุษย์เกี่ยวกับโลก แม้ว่าโลกนี้จะไม่มีอยู่จริงก็ตาม หลักคำสอนนี้ถูกโจมตีอย่างสนุกสนานโดยสมัครพรรคพวกของ Madhyamika ("ทางสายกลาง") โรงเรียนของพุทธศาสนามหายานซึ่งชี้ให้เห็นถึงปัญหาทางตรรกะที่ชัดเจนของหลักคำสอนดังกล่าว